Daymare Town 4 in Pixel Heaven finals


Końcówka była hardcorowa. Tak zażartej walki o miejsca w finałowej 15-tce nie spodziewał się żaden z jurorów. O wygranej jednych i przegranej drugich zaważyły setne i dziesiętne! Ostatnie godziny głosowania na zgłoszone do konkursu Indie Basement 2.0 gry to walka nerwów w gronie twórców oraz spory stres i rozterki wśród członków międzynarodowego jury. Dominik Głowacki i przewodniczący zespołu sędziowskiego Johannes Wadin nie mieli łatwego zadania, bowiem w wyścigu o dwa miejsca w finale prześcigały się nieustannie cztery idące łeb w łeb produkcje. Po wielu analizach, TOP 15 konkursu Indie Basement 2.0 przybrało ostateczną formę:

  • Beyond Space
  • CATDAMMIT!
  • CAVE! CAVE! DEUS VIDET
  • Createrria
  • Darkwood
  • Daymare Town 4
  • Duma Szlachecka
  • Ninja Cat And Zombie Dinosaurs Power Pack
  • oO
  • Race to Mars
  • Spoiler Alert
  • Star Horizon
  • Superhot
  • Volt
  • Warlocks

Kolejność najlepszych gier konkursu Indie Basement 2.0 jest alfabetyczna. Już niebawem ujawnimy nominacje w poszczególnych kategoriach. Twórcy finałowych gier zawalczą o następujące nagrody: licencję UNITY PRO, polską i angielską lokalizację gry ufundowaną przez mocap.pl, pakiet wartości 1500zł na udźwiękowienie swojej produkcji od firmy SoundIT, tablety Pentagram Quadra 7 Ultra Slim oraz słuchawki Plantronics. Jeśli chcesz poznać zwycięzców, którym nasza redakcja ufunduje pamiątkową statuetkę i dyplomy, przyjedź na retro imprezę Pixel Heaven 2014 do Warszawy już 31 maja 1 czerwca! To właśnie tam odbędzie się wystawa gier i uroczysta ceremonia wręczenia nagród z udziałem 1ndie World i jurorów!

—- u p d a t e —-

W zeszłym tygodniu po długich naradach wyłoniliśmy wreszcie finałową 15-tkę największego w Polsce konkursu dla twórców niezależnych Indie Basement 2.0. Dziś mamy dla Was kolejną istotną informację – jury wybrało nominacje w kategoriach. Ogłoszoną w materiałach promocyjnych kategorię Fresh Air zastąpiła kategoria Best Art. Już 1 czerwca w Warszawie podczas Pixel Heaven 2014 odbędzie się uroczysta ceremonia wręczenia nagród z udziałem jurorów, redakcji 1ndie World, organizatorów eventu Dominika Głowackiego i Roberta Łapińskiego oraz sponsorów. Wówczas też dowiemy się, która z finałowych gier wygrała nagrodę Grand Prix i miano najlepszej gry konkursu Indie Basement 2.0! Poniżej znajdziecie nominacje: #BEST GAMEPLAY

  • Spoiler Alert
  • oO
  • CATDAMMIT!
  • SUPERHOT
  • Darkwood
  • Volt

#BEST ART

  • CAVE! CAVE!
  • Star Horizon
  • Daymare Town 4
  • CATDAMMIT!
  • Warlocks
  • Darkwood
  • Beyond Space

#BEST SOUND

  • Beyond Space
  • Volt
  • Star Horizon
  • CATDAMMIT!
  • Darkwood

#BEST STORY

  • CAVE! CAVE!
  • Daymare Town 4

Wszystkim finalistom redakcja 1ndie World życzy powodzenia!



Rewolucje 9, pierwsze szkice albumowe


r9_szkice_krk

Słowo się rzekło – kobyłka u płota. Droga z Krakowa do Gdańska długa, to i kilka szkiców wpadło do worka. Piętnaście, tak dla równego rachunku. Jest realna szansa że w tym roku zdążę przed MFK. Tylko proszę się nie przypatrywać za bardzo, gdyż SPOILERS.



Rewolucje 9, ground zero…


rew_9_pierwsze_szkice

Jak to się mówi, z deszczu pod rynnę, tylko że w tym przypadku to bardziej z deszczu na pustynię. Podczas gdy do malowania poprzedniego albumu (Blaki Czwórka) miałem wymyślone, rozrysowane, zakomponowane i naszkicowane wszystkie plansze, to teraz, do nowych rewolucji (Rewolucje pod Śniegiem) mam tyle, ot, co na powyższym zdjęciu. Trzy zakurzone karteluszki sprzed lat. Cała reszta istnieje tylko w mojej głowie. Dobrze że zbliża się długa podróż pociągiem, będzie okazja żeby to wszystko wypluć na papier w formie szkiców.

p.s. – tutaj efekt tej podróży.



Submachine 9: the Temple


sub_9_main_screen

play this game

walkthrough: video | english | spanish

reviews: jay is games | -ak- | esensja



Rewolucje w Kosmosie, recenzja na Onecie


“Rewolucje” Mateusza Skutnika to tytuł obok którego żaden miłośnik komiksu nie może przejść obojętnie. W księgarniach niedawno pojawił się 8 tom cyklu zatytułowany “W kosmosie”.

“Rewolucje” zadebiutowały na rynku jeszcze w 2004 roku. Pierwsze historie napisane i narysowane przez Mateusza Skutnika były głównie alternatywnymi opowieściami powstania słynnych wynalazków. Na podstawie jednej z nich Tomasz Bagiński, twórca nominowanej do Oscara “Katedry”, zrealizował krótkometrażowy film “Kinematograf”, który w 2009 roku został pokazany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.

(more…)



Rewolucje w Kosmosie, recenzja na Hataku


Mateusz Skutnik wyspecjalizował się w tworzeniu opowieści stanowiących swoisty pean na cześć wizjonerów i ich epokowych, częstokroć nieokiełznanych, wynalazków. Fascynacje zdolnego scenarzysty erą silnika parowego, rewolucją przemysłową oraz hitchcockowskim suspensem, znajdziemy w jego przewrotnym cyklu “Rewolucje”. “W kosmosie” to już ósmy tom serii, w którym owe elementy umiejętnie połączono. Eksploracje obcych rzeczywistości czas zacząć.

Pierwsze cztery tomy “Rewolucji” ściśle wiązały się ze sobą. Autor w nowatorski sposób prezentował tam wynalazców, których śmiałość, nieostrożność i determinacja, sprowadzały na nich wielkie nieszczęścia. Rozbuchany świat wykreowany na łamach tychże nowel był wręcz wyśmienity – znaleźć tam można było elementy charakterystyczne dla gatunku retro, klasycznego science-fiction czy steampunku spod znaku Williama Gibsona. Piąty tom (“Dwa dni”) zawierał dwie minimalistyczne, pozbawione słów nowele o silnym ładunku emocjonalnym i dramatycznym. Powstały we współpracy z uznanym scenarzystą Jerzym Szyłakiem (odważne “Szelki”) szósty tom “Rewolucji”, celnie zatytułowano “Na morzu” – akcja rasowego dreszczowca rozgrywa się na ogromnym liniowcu (na wzór Titanica), na pokładzie którego dochodzi do serii tragicznych zgonów spowodowanych przez wściekłe mewy. Mamy tutaj do czynienia z udaną wariacją na temat słynnych “Ptaków” Hitchcooka oraz subtelnym “mrugnięciem do wiernych fanów talentu Skutnika. Siódmy tom (“We mgle”) przyjmuje formę wciągającej zagadki kryminalnej o onirycznej aurze i klimacie rodem z książek sir Artura Conan Doyle’a; symultaniczna nowela rozgrywająca się na krótkich paskach umieszczonych na dole każdej ze stron, świetnie puentuje całą opowieść, a zarazem podkreśla maestrię duetu Skutnik/Szyłak.

“W kosmosie” to wielowątkowa, niepokojąca historia, napisana z niemałą pomocą Szymona Holcmana (redaktora wydawnictwa Kultura Gniewu). Charakterystyczny rysownik w ósmym tomie “Rewolucji” powraca do korzeni, z których wyrosła ta intrygująca seria. Ponownie tematem przewodnim stają się tutaj wynalazki – nieujarzmiony naukowiec pracuje nad prototypem rakiety, którą pragnie wysłać w przestrzeń kosmiczną. Niestety, ma spore problemy z selekcją właściwej mieszanki paliwowej. Gdy już udaje mu się pokonać tą trudność, odkrywca inicjuje wystrzał owego pojazdu. Okazuje się, że przy budowie rakiety niebagatelną rolę odegrały fragmenty księgi zawierającej całą masę światłych teorii i projektów. Odziany w niezgrabny strój nurka kosmonauta przebija się przez osnowę rzeczywistości, docierając do obcego świata wypełnionego stosami martwych istot. W międzyczasie dostrzegamy ogromną kostkę zapisaną specyficzną kombinacją znaków. Jej funkcjonalność i pochodzenie odegrają znaczącą rolę w warstwie fabularnej kosmogonicznej przypowieści.

Bohaterowie albumu skonfrontowani z obiektem obcego pochodzenia (rzeczoną kostką) tracą swe naukowe wyczucie, niepotrzebnie zawierzając technologii, której prawideł nie są w stanie zrozumieć. Skutnik zręcznie ozdobił całość sztafażem fantastycznym, przedstawiając grupę moralnie dwuznacznych postaci, których losy niespodziewanie przeplatają się ze sobą. Świetnie obrazuje to epizod ojca, syna oraz tajemniczego mężczyzny, próbujących uciec z tonącego statku. Rozwiązanie tegoż wątku to prawdziwy popis kunsztu pisarskiego twórcy “Rewolucji”: to jedna z tych serii, w której każdy niepozorny element ma swe jasne wytłumaczenie, a konstrukcja psychologiczna zatroskanych protagonistów jest wręcz mistrzowska.

Cykl Mateusza Skutnika nie odniósłby tak piorunującego efektu, gdyby nie jego solidna kompozycja graficzna. Bohaterowie pojawiający się na łamach ośmiu tomów należą do cudacznej rasy humanoidalnych istot o małych oczkach, opadniętych, kocich uszach oraz chudych sylwetkach. Ich stroje oraz usposobienie kojarzą się z epoką wiktoriańską. Pierwszoplanową rolę odgrywają jednak wszelakie wynalazki, wehikuły, plątaniny kabli, długich korytarzy czy spektakularnych budowli. Całość tworzy iście klaustrofobiczny nastrój, unaoczniający miałkość postaci. Autor “Tetrastychu” bezbłędnie operuje ponurą kolorystyką, a malarskość i precyzyjność kadrów oddaje złożoność fabularną poszczególnych tomów.

Wyobraźnia rodzimego artysty zadziwi każdego miłośnika nietuzinkowych książek z gatunku science-fiction. Skutnik z przytupem dzieli się z nami swą nieposkromioną miłością do przełomowych odkryć, koncentrując się na przeżyciach i tragicznych losach wybitnych umysłów. “W kosmosie” to kolejny dobry album w jego dorobku, udowadniający, iż autor jeszcze wiele może powiedzieć w tej materii. Zwłaszcza, że w przygotowaniu jest już dziewiąta część “Rewolucji” – “Pod śniegiem”. Zagadką pozostaje konwencja oraz zapożyczenia, których użyje we wspomnianym albumie. Zagadką zaostrzającą nasze apetyty na następną ucztę w wybornej odsłonie.

Mirosław Skrzydło



Rewolucje w Kosmosie, recenzja na Paradoksie


Rewolucje powróciły. Dosłownie i w przenośni – bowiem jednym z tematów, który podejmuje Mateusz Skutnik w najnowszym tomie swojego cyklu jest rewolucyjna rola nauki, która potrafi przecierać zupełnie nowe szlaki w rozwoju ludzkości. Otwarte przez nią drogi nie zawsze jednak prowadzą do świetlanej przyszłości. Czasem przynoszą ze sobą nastrój grozy i niesamowitości, niepokoju i niepewności.

Autor powtórnie wykorzystał plansze z poprzednich Rewolucji, jednakże dzięki obróbce graficznej zyskały one zupełnie nowy wymiar. Dopiero ich porównanie uświadamia w pełni czytelnikowi ewolucję, jaką przeszedł jego styl w ciągu ostatnich kilku lat. Skutnik pozostaje wierny wypracowanemu przez siebie sumarycznemu sposobowi traktowania postaci, jednakże w obrębie innych środków formalnych ostatnie trzy tomy przyniosły istną rewolucję. Śmiało kładziony kolor zastąpił minimalistyczne, niemal jednolite plenery. Nie oznacza to jednak, że Skutnik przestał być konsekwentny w swoich kolorystycznych wyborach. Wręcz przeciwnie – barwy są dość ograniczone, zestawione kontrastowo, w pojedynczym kadrze dominuje w sposób widoczny jeden kolor. Jednak w pozornych monolitach plansz pojawiają się wyraziste kontrapunkty barwne – zielenie pośród fioletów, żółcie wśród błękitów. Autor doskonale wykorzystuje świetliste, czyste barwy właściwe akwareli, ale jednocześnie udaje mu się zbudować konstrukcję chromatyczną o wielu poziomach. Nie zadowala się zwykłą zmianą waloru, różnicuje także natężenie i temperaturę barw.

W sferze fabularnej album pozostaje dla mnie sporym zaskoczeniem. Umiejętne wykorzystanie wątków z poprzednich części cyklu, domknięcie ich za pomocą niespodziewanej klamry to z pewnością fakt, który zostanie doceniony przez fanów Rewolucji. Jednocześnie chciałabym zwrócić uwagę na „gościnny występ” Szymona Holcmana w roli scenarzysty. Fabuła wymyślona przez niego bardzo dobrze wpisuje się w znaną nam atmosferę niesamowitości, suspensu i absurdu, jaką przesycona jest cała seria. W najnowszym albumie śmiało wykorzystuje atrybuty znane z popularnej literatury steampunkowej, jednakże magia technologii nie jest dla autora najistotniejsza. To, co najważniejsze, wydarza się na styku człowiek – maszyna. Relacje przedstawione przez Skutnika pomiędzy tymi dwoma rodzajami bohaterów są bardzo subtelne i niejednoznaczne. Ponadto pojawiają się dwa momenty skrajnej samotności – jeden, kiedy rozbitkowie są odizolowani od wszelkiej technologii, a drugi, kiedy to maszyna zamyka w sztucznym, alienującym kokonie człowieka. Prezentuje również przed oczami czytelnika cały wachlarz sytuacji pośrednich, od fascynacji dziecka kosmosem, po bezkompromisowe dążenie do poznania wszechrzeczy. Codzienność zwykłego konstruktora ilustruje przede wszystkim epizod autorstwa Szymona Holcmana, ale na tle obyczajowego sztafażu powstaje w finale dziełko mogące być ironicznym komentarzem do słynnych praw Murphy’ego.
Niewątpliwie Rewolucje: W kosmosie są kolejnych udanym tomem w dorobku Mateusza Skutnika, to jednak mogą stanowić dla czytelnika wymagającą lekturę. Nie zmienia to jednak faktu, że każda minuta spędzona nad skrupulatnie rozrysowanymi planszami nie będzie stracona.

Ania Stańczyk



Hunting season


Zeszły śniegi (przynajmniej u nas) i czas się zabrać do roboty, festiwal w Warszawie za rogiem a tu trzeba album namalować. Tak więc tego, zaczynamy. Czas zapolować na jakąś planszę roku znowu.

blaki_begins_1

blaki_begins_2

blaki_begins_3

blaki_begins_4



Afera Robaczkowa


robaczki_noc

  1. Część pierwsza, w której świeżo po seansie filmu Robaczki okazuję swój święty oburz.
  2. Część druga, w której polemizuje ze mną Marek Kuprowski, dwa razy.
  3. Część trzecia, w której o sprawie pisze Gazeta.pl
  4. Część czwarta, w której zmieniam medium i szerzę nienawiść poprzez fale radiowe. 
  5. Część piąta, w której dzięki portalowi wykop.pl portal natemat.pl zainteresował się tematem.
  6. Część szósta, najlepsza, w której my, społeczeństwo, odnosimy zwycięstwo!


Robaczki, część 6


[część piąta]

Uwaga, zwycięstwo!

robaczki_autorzy

Po krótce:

Tak, rzeczywiście twórcy nic nie wiedzieli o tym dubbingu. Tak, wycofano z polskich kin wersję dubbingowaną, od 27 stycznia ponoć ma być wersja oryginalna.

Tak, czuję się tak, jakbym coś wygrał.


« Previous PageNext Page »